ΜΙΑ ΛΩΡΙΔΑ ΓΗΣ,ίσα που να χωράει ένα αυτοκίνητο, ενώνει τη στεριά με το νησάκι του φάρου Αξιού- κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά. Τον χειμώνα η βροχή και τα κύματα σκεπάζουν το λεπτό πέρασμα και μένει μόνο η λάμψη του φάρου. Πρόκειται για το άγνωστο νησάκι Καβούρα στο Δέλτα του Αξιού, μία ανάσα από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους ραδιοφάρους για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στη Βόρεια Ελλάδα. «Μπαίνοντας το καράβι στο λιμάνι πρέπει να διαγράφει πορεία "στο πράσινο του φάρου", να κοιτάζει δηλαδή μόνο την πράσινη ακτίνα στρίβοντας το τιμόνι δεξιά ώσπου να "δει" τον κεντρικό ραδιοφάρο στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης και να φθάσει με ασφάλεια στη γράδα» λέει στα «ΝΕΑ» ο φαροφύλακας στο Δέλτα του Αξιού, επικελευστής του Πολεμικού Ναυτικού Θωμάς Αρμάγος. «Βαδίζω στο νερό» Ο «φύλακας των πλοίων» επισκέπτεται τον ραδιοφάρο δύο φορές την εβδομάδα για να βάλει μπροστά τις απαρχαιωμένες πετρελαιοκίνητες μηχανές και να φορτίσει τους συσσωρευτές με ηλεκτρικό ρεύμα. «Η μοναξιά στον φάρο είναι δύσκολη. Κάπου κάπου έρχεται κάποιος ψαράς και περνάει η ώρα. Όταν φουσκώνει η θάλασσα τον χειμώνα, ο δρόμος χάνεται. Φοράω λαστιχένιες μπότες ώς τη μέση και βα
δίζω στο νερό» λέει ο φαροφύλακας, που «σώζει» τα πλοία από τα αβαθή και την ομίχλη της Θεσσαλονίκης εδώ και τέσσερα χρόνια. Ο ραδιοφάρος στο Δέλτα του Αξιού, με φωτοβολία επτά ναυτικών μιλίων, αντικατέστησε το 1960 τα μικρότερα πλωτά «φαναράκια» που οδηγούσαν μέχρι τότε τους ναυτικούς σε ασφαλές επίνειο. Κατασκευάστηκε από τη σουηδική εταιρεία Αga κι εκτός από τα φωτεινά εκπέμπει και ηχητικά σήματα. Μαζί με τον πέτρινο φάρο του Αγγελοχωρίου οριοθετούν την είσοδο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ο υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού (σε αυτό υπάγεται η Υπηρεσία Φάρων) είναι μαζί με ακόμη δύο συναδέλφους του υπεύθυνος για περίπου 30 «φανάρια» από τον Αγιόκαμπο Λάρισας έως τη Μηχανιώνα. «Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 οι φαροφύλακες ζούσαν στον φάρο του Αξιού με τις οικογένειές τους, αφού η τεχνολογία της εποχής δεν τους επέτρεπε να απουσιάζουν. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον, αλλά ενδέχεται ανά πάσα στιγμή να κληθούμε για αποκατάσταση βλάβης σε οποιονδήποτε φάρο της περιοχής αρμοδιότητάς μας».
δίζω στο νερό» λέει ο φαροφύλακας, που «σώζει» τα πλοία από τα αβαθή και την ομίχλη της Θεσσαλονίκης εδώ και τέσσερα χρόνια. Ο ραδιοφάρος στο Δέλτα του Αξιού, με φωτοβολία επτά ναυτικών μιλίων, αντικατέστησε το 1960 τα μικρότερα πλωτά «φαναράκια» που οδηγούσαν μέχρι τότε τους ναυτικούς σε ασφαλές επίνειο. Κατασκευάστηκε από τη σουηδική εταιρεία Αga κι εκτός από τα φωτεινά εκπέμπει και ηχητικά σήματα. Μαζί με τον πέτρινο φάρο του Αγγελοχωρίου οριοθετούν την είσοδο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ο υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού (σε αυτό υπάγεται η Υπηρεσία Φάρων) είναι μαζί με ακόμη δύο συναδέλφους του υπεύθυνος για περίπου 30 «φανάρια» από τον Αγιόκαμπο Λάρισας έως τη Μηχανιώνα. «Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 οι φαροφύλακες ζούσαν στον φάρο του Αξιού με τις οικογένειές τους, αφού η τεχνολογία της εποχής δεν τους επέτρεπε να απουσιάζουν. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον, αλλά ενδέχεται ανά πάσα στιγμή να κληθούμε για αποκατάσταση βλάβης σε οποιονδήποτε φάρο της περιοχής αρμοδιότητάς μας». 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου