Φαροφύλακας, αλλά όχι ερημίτης

Τον χειμώνα παλεύει με τα μανιασμένα κύματα και τους κεραυνούς που προκαλούν διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος. Το καλοκαίρι απολαμβάνει την ηρεμία της θάλασσας και -όταν δεν έχει δουλειά- ψαρεύει και αρμενίζει το πέλαγος.

Πολλοί θα ζήλευαν τον Φάνη Πινάκη, που ζει τη μοναδική εμπειρία να βλέπει κάθε μέρα μια... άλλη μέρα, αφού «κανένα πρωινό δεν είναι το ίδιο, εδώ στην εσχατιά του Αιγαίου», καθώς με ένα του βλέμμα μπορεί να «αγκαλιάσει» τη Σαμοθράκη, το Αγιον Ορος, τη Θάσο, αλλά και την Ιμβρο και στα στενά των Δαρδανελίων।

Ο Φ. Πινάκης είναι φαροφύλακας, ένας από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει στη χώρα και έχει την ευθύνη του πέτρινου φάρου στην Πλάκα Λήμνου - ενός από τους 1.333 ολόκληρης της χώρας, μόλις 11 ναυτικά μίλια από την Ιμβρο.
«Πολλοί με κοιτούν περίεργα όταν τους λέω ότι είμαι φαροφύλακας, άλλοι νομίζουν ότι είμαι ερημίτης, είμαι σίγουρος όμως ότι όλοι με ζηλεύουν ακόμη και για τις χειμωνιάτικες νύχτες που περνώ εδώ, ακούγοντας τα κύματα να σκάνε κάτω από το δωμάτιό μου και το πυκνό σκοτάδι να καλύπτει τον ορίζοντα», λέει ο Φάνης Πινάκης στο «Εθνος».
Η αρχήΜε καταγωγή από τη Λήμνο, ο 30χρονος άντρας ανταποκρίθηκε σε μία προκήρυξη που είδε τυχαία το 2003.
Με αυτήν το Πολεμικό Ναυτικό ζητούσε φαροφύλακες. Μέχρι τότε δούλευε ως ελαιοχρωματιστής με τον πατέρα του και σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνει ένα βήμα παραπάνω στη ζωή του.
Η τύχη ήταν με το μέρος του και προσλήφθηκε, έτσι από το 2004 βρίσκεται στην Υπηρεσία Φάρων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας.
«Τον χειμώνα συντηρώ τον φάρο που έκλεισε 100 χρόνια ζωής και χρειάζεται τεχνική υποστήριξη. Οταν αγριεύει ο καιρός και πέφτουν κεραυνοί, ο φάρος ανεμοθαλασσοδέρνεται.
Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος διακόπτεται και τότε πρέπει να σπεύσω να διορθώσω τη ζημιά. Παράλληλα, επιμελούμαι το κτίριο, το καθαρίζω, το βάφω τακτικά. Η αλμύρα είναι ο χειρότερος εχθρός του», μας λέει.
Στην ευθύνη του έχει 14 μικρότερους φάρους στη Λήμνο και 3 στον Αϊ-Στράτη, ενώ παρέα του -εκτός από τα γλαροπούλια- έχει 12 φαντάρους ενός γειτονικού στρατιωτικού φυλακίου.
ΘέρετροΤο καλοκαίρι ο φάρος χρησιμοποιείται ως θέρετρο από οικογένειες αξιωματικών κι υπαξιωματικών, ενώ ο ίδιος εξακολουθεί να μένει στο μικρό δωμάτιο στο ισόγειό του.
Οσο για την άνοιξη και το φθινόπωρο, εποχές που μπορεί να απολαύσει τη θέα και τη θάλασσα, ο φαροφύλακας ταξιδεύει και συντηρεί φάρους σε όλη τη χώρα.
Φέτος έκανε τον γύρο του Ιονίου και από την Πρέβεζα μέχρι την Πελοπόννησο επιθεώρησε τα φανάρια, σε σημεία δύσκολα, προσβάσιμα μόνο από τη θάλασσα, αλλά πολύ μαγευτικά.
«Η ζωή στον φάρο είναι μοναχική και πολλοί δεν την αντέχουν, αλλά όταν ο καιρός είναι καλός η θέα σε αποζημιώνει. Αυτό ελάχιστοι μπορούν να το δουν κι ακόμη πιο λίγοι να το καταλάβουν», λέει ο Φάνης Πινάκης, σημειώνει όμως ότι συχνά του λείπει η οικογένειά του, αφού η σύζυγος και τα δύο μικρά του παιδιά ζουν στο Ρεπανίδι της Λήμνου σε απόσταση 22 χιλιομέτρων από τον φάρο.
Πολλά βράδια τα περνά μαζί τους, τον χειμώνα όμως όταν πιάνει καιρός και το καλοκαίρι όταν έχει επιθεωρήσεις μένει μέρες μακριά τους κι αυτό δυσκολεύεται να το συνηθίσει.
Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣΣωτήριος για τα καράβια στα Δαρδανέλια
Ο φάρος Πλάκας Λήμνου είναι από τους πιο σημαντικούς της χώρας, καθώς, όπως μας εξηγεί ο Φάνης Πινάκης, έχει διπλό ρόλο: στη βάση του πύργου υπάρχει ένα κόκκινο φως, σταθερά αναμμένο που «χτυπάει» 45 μοίρες νοτιοανατολικά και δείχνει στους ναυτικούς ότι στα 9 μίλια υπάρχει ένα βυθισμένο τμήμα του νησιού, οι γνωστοί ύφαλοι Μεθώνες, και το νερό έχει βάθος 1,5 μέτρο.
Στην κορυφή του πύργου και σε ύψος 25 μέτρων από το έδαφος υπάρχει ένα λευκό φως που αναβοσβήνει και προειδοποιεί ότι υπάρχουν ξέρες. «Κανένας φάρος δεν είναι ίδιος με τον άλλο, αφού καθένας τους έχει διαφορετική ριπή φωτός. Ο δικός μας για 5 δευτερόλεπτα έχει φως και μετά για 15 δευτερόλεπτα σκοτάδι.
Αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς», δηλώνει και προσθέτει: «Οι φάροι εκσυγχρονίστηκαν, δεν λειτουργούν πια με ασετιλίνη και πετρέλαιο, είναι φωτοβολταϊκοί».
Ο φάρος της Πλάκας Λήμνου είναι σωτήριος για τα καράβια που χρησιμοποιούν τα στενά των Δαρδανελίων για να μπουν στη Μαύρη Θάλασσα ή για να βγουν στη Μεσόγειο. Υπάρχουν μέρες μάλιστα που ο Φ. Πινάκης μετρά μέχρι και 20 καράβια που περιμένουν σε απόσταση 5-6 ναυτικών μιλίων από τον φάρο για να κινηθούν.
Ο φάρος της Πλάκας κατασκευάστηκε το 1912 από τη Γαλλική Εταιρεία Φάρων και εντάχθηκε στο ελληνικό φαρικό δίκτυο έναν χρόνο αργότερα.
Επειδή βρίσκεται περίπου στο μέσον της ευθείας μεταξύ Τρωάδας και Αγίου Ορους, κάποιοι πίστευαν ότι επρόκειτο για το Ερμαίον Λέπας των αρχαίων, μέσω του οποίου μεταδόθηκε με φωτιά η είδηση της άλωσης της Τροίας.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ ritzal@pegasus.gr