Ο φάρος του Αγγελοχωρίου ανάβει για το... κοινό

Ο φάρος του Αγγελοχωρίου ανάβει για το... κοινο

του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

Από το 1864 οδηγούσε με ασφάλεια τους ναυτικούς στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ο φάρος του Αγγελοχωρίου. Ηταν το φως του, ύψους 11 μέτρων, που πριν από 86 χρόνια οδήγησε τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία στα παράλια της Νέας Μηχανιώνας, για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Αυτός ήταν που οδηγούσε τους ψαράδες της Νέας Μηχανιώνας, πίσω στο σπίτι τους από τα πολύμηνα ταξίδια τους στη θάλασσαΗ αναστήλωση του φάρου μέσω του προγράμματος «EC-PHAROS» είχε προϋπολογισμό 171।500 ευρώ. Απομένει να γίνει η διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου

Εδώ και 30 χρόνια, όμως, το φως του έσβησε και το κοκκινόλευκο μονοπάτι που χάραζε η λάμπα του στη θάλασσα στροβιλίζοντας μέσα στη νύχτα, σταμάτησε να υπάρχει. Ο,τι δεν κατάφερε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος το πέτυχε η λήθη. Το κτίριο εγκαταλείφθηκε, αφέθηκε στο πέρασμα του χρόνου και ρωγμές εμφανίστηκαν στα πλευρά του. Ο κίνδυνος να καταρρεύσει ήταν ορατός.
Ομως, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010, ο φάρος του Αγγελοχωρίου, ένας από τους 25 διατηρητέους της χώρας, θα ξαναλειτουργήσει και θα είναι πλέον ένα επισκέψιμο ζωντανό μνημείο. Θα μετατραπεί σε χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων και θα φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις.
Αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται το πρόγραμμα αναστήλωσης του ιστορικού φάρου, που γίνεται σε συνεργασία με την 4η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων, το ΑΠΘ μέσω του προγράμματος «EC-PHAROS» και τον Δήμο Νέας Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης. Ο προϋπολογισμός των εργασιών ανέρχεται σε 171.500 ευρώ. «Θα χρειαστούν, όμως, κι άλλα χρήματα για τη διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου, ώστε το μνημείο να γίνει επισκέψιμο», λέει ο δήμαρχος Ν. Μηχανιώνας, Γιάννης Μαυρομάτης. Ομως οι Μηχανιώτες είναι αποφασισμένοι να ξαναλειτουργήσουν τον φάρο τους. «Ο φάρος του Αγγελοχωρίου είναι συνδεδεμένος με την ιστορία του τόπου. Δεν θα είναι μόνο ένα επισκέψιμο μνημείο, αλλά ένα ζωντανό μνημείο, γιατί θέλουμε να φιλοξενούμε εκεί εκδηλώσεις, εικαστικές εκθέσεις και δράσεις, που θα ξαναφέρουν σε επαφή το μνημείο με την καθημερινή μας ζωή», προσθέτει ο Γ. Μαυρομάτης.
Με τη λειτουργία του, οι επισκέπτες θα μπορούν να επισκεφτούν και τις διπλανές αλυκές, που φτιάχτηκαν λίγο πριν το 1900, αλλά και το γειτονικό υδροβιότοπο, έκτασης 2.500 στρεμμάτων, μια λιμνοθάλασσα που φιλοξενεί φλαμίγκο, κορμοράνους, ερωδιούς και μαυροκέφαλους γλάρους.
Ο φάρος κατασκευάστηκε από τη γαλλική Εταιρεία Οθωμανικών Φάρων। Ηταν φτιαγμένος από συμπαγείς οπτόπλινθους, όπως οι καμινάδες των πρώτων βιομηχανικών κτιρίων της Θεσσαλονίκης. Μπροστά του, στη βραχώδη ακτή, την περίοδο 1883-1885, Γερμανοί τεχνικοί έχτισαν οχυρά, έπειτα από παραγγελία των Οθωμανών. Τότε λειτουργούσε με καύσιμο το πετρέλαιο. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στο ελληνικό φαρικό δίκτυο. Στην περίοδο της Κατοχής οι Γερμανοί τον μετέτρεψαν σε πολυβολείο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, στο ύψωμα μπροστά στην είσοδο του Θερμαϊκού κόλπου. Δίπλα του στέκεται ακόμη ένα από τα πέντε πολυβολεία από μπετόν που έφτιαξαν τότε οι Γερμανοί. Αυτό είχε αποτέλεσμα να προκαλέσει τον βομβαρδισμό του από συμμαχικά αεροπλάνα, που λάβωσαν βαριά το μνημείο και σταμάτησαν τη λειτουργία του. Το 1948 όμως, ο φάρος επισκευάστηκε και ξαναλειτούργησε. Αυτή τη φορά είχε για καύσιμο την ασετιλίνη, ενώ πέρασε και στην εποχή του αυτοματισμού. Το 1963 ο φάρος πέρασε στην εποχή του ηλεκτρισμού και το φως του χάραζε τη νύχτα σε απόσταση 17 ναυτικών μιλίων. Ομως η περίοδος λειτουργίας του ήταν σύντομη. Το 1998 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεώτερο μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς.

Η βορειοελλαδίτικη παρέα του
Ο φάρος του Αγγελοχωρίου είναι ένας από τους τρεις διατηρητέους φάρους της Βόρειας Ελλάδας.
Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο φάρος της Κασσάνδρας Χαλκιδικής, με ύψος 14,5 μέτρων, που πρωτολειτούργησε το 1864, επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο τρίτος είναι το σύμβολο της Αλέξανδρούπολης, ο πετρόχτιστος φάρος που έχτισαν και πάλι οι Γάλλοι για λογαριασμό των Οθωμανών. Πρωτολειτούργησε το 1880 και ο επισκέπτης πρέπει να ανεβεί 98 σκαλοπάτια για φτάσει στην κορυφή του. Το φως του φτάνει μέχρι τα 24 ναυτικά μίλια.

read more “Ο φάρος του Αγγελοχωρίου ανάβει για το... κοινό”

Χριστούγεννα στους φάρους

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
«Το Νησάκι, ανάμεσα Πέτρα και Μόλυβο, είναι γυμνό κι έρημο। Δεν έχει όνομα, και οι ψαράδες που δουλεύουν σ' εκείνες τις θάλασσες το λένε απλά έτσι: «Το νησί». Σα να το είχε ξεχάσει ο Θεός όταν έχτιζε τις στεριές κι έκανε τις θάλασσες στις εφτά πρώτες μέρες του κόσμου.

Οταν τα βράδια είναι πολύ καθαρά, μπορείς να ξεχωρίσεις τα βουνά του Αθω να βγαίνουν μέσα από το πέλαγο και σιγά, πάλι να σβήνουν μαζί με τη νύχτα που έρχεται. Ο μπαρμπα - Δημήτρης, ο μοναχικός κάτοικος του έρημου νησιού, θα κάμει την τελευταία κίνηση που τον ενώνει με τους ανθρώπους και με τη ζωή: Θ' ανάψει το φως στον φάρο».
Ο γερο-φαροφύλακας μπαρμπα-Δημήτρης, στο βιβλίο «Αιγαίο» του Ηλία Βενέζη πήγαινε στην αντικρινή στεριά, μια φορά το μήνα, έπαιρνε τις προμήθειές του, το αλεύρι, το λάδι, τα γεννήματα που του χρειάζονταν, μιλούσε με παλιούς του φίλους, μάθαινε νέα για τη χώρα. Ο τελωνοφύλακας του έδινε το μισθό και ο μπαρμπα - Δημήτρης γύριζε στον φάρο με τη βάρκα του.
Οι φαροφύλακες
«Ειδικά τέτοιες μέρες η μοναξιά στον φάρο ήταν ανυπόφορη» μας λέει ο Δημήτρης Καλαμπόκης, συνταξιούχος, επί 35 χρόνια φαροφύλακας. «Δεν θυμάμαι πόσες φορες έχω κάνει Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά πάνω σε φάρους και φαρόπλοια. Στο Δύσβατο μεταξύ Ανδρου και Τήνου, στο Σίγρι, στη Χαλκίδα, στις Σπέτσες και αλλού. Αμα είσαι μακριά από τους δικούς σου πώς να περάσεις. Μοναξιά, απελπισία. Τι άλλο. Στη μέση του πουθενά, θάλασσα και ουρανός, μόνος χωρίς κινητά και ασύρματο. Παίρναμε τα τρόφιμα απ' έξω για να περάσουμε τις γιορτές, γλυκά, κανένα κονιάκ να ζεσταθούμε, καφέ, τσιγάρα, τα απαραίτητα. Κάναμε τις δουλειές στον φάρο, καθαρίζαμε και μετά ύπνο και διάβασμα. Η βάρδια δικαιολογούσε δύο φαροφύλακες, αλλά έμενε ένας για να πάει ο άλλος στην οικογένειά του, Χριστούγεννα ή Πρωτοχρονιά. Συντηρούσαμε τα μηχανήματα βάζαμε πετρέλαιο και μετά αέρα στην αεροδόχη για να λειτουργήσει σωστά η λυχνία πυράκτωσης του φάρου».
«Στιγμές που δεν ξεχνιούνται πάνω σε μια στεριά που τη βρέχει η θάλασσα έχω ζήσει άπειρες» προσθέτει ο Ηρακλής Ζησιμόπουλος, είκοσι έξι χρόνια φαροφύλακας, πολλά από αυτά στο Καστελόριζο. «Ενα μήνα σερί πάνω στον φάρο ξέρεις τι είναι; Σκέφτεσαι ξανασκέφτεσαι, ακούς τα κύματα και τον άνεμο, βλέπεις τα πλοία να περνούν, εσύ εκεί. Μέρα-νύχτα. Ο φάρος ήταν το σπίτι μου. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά ήταν δύσκολα, το μυαλό ήταν στο σπιτικό με την οικογένεια. Δεν είχε κινητά και τηλεόραση. Ηταν άλλες εποχές. Πάλευες με τη μοναξιά. Οταν έπεφτε η νύχτα, κάθε δύο ώρες κουρδίζαμε τον φάρο για να μη σταματήσει η περιστροφή. Δεν ήταν ηλιακό, ήταν με πετρέλαιο».
«Αναρωτιέμαι τι να ήταν αυτό που με οδήγησε στο να αρχίσω να φωτογραφίζω φάρους» έγραφε στο εισαγωγικό του πρώτου του βιβλίου «Φάροι, Πέτρα και Φως» το 1997 ο Γιάννης Σκουλάς. «Ισως η αιτία να βρίσκεται στο ποίημα του Ζακ Πρεβέρ για τον "φαροφύλακα που αγαπάει πολύ τα πουλιά", που είχα διαβάσει στα εφηβικά μου χρόνια. Λυπάται τα πουλιά που, τυφλωμένα από τη λάμψη του φάρου, τσακίζονται κατά εκατοντάδες επάνω του. Ετσι, σβήνει το φως μ' ένα κούνημα των ώμων "σκοτούρα μου". Μα πέρα, μακριά, ένα φορτηγό πλοίο ναυάγησε -ήταν φορτωμένο με πουλιά απ' τα νησιά. Χιλιάδες πνιγμένα πουλιά... Μπορεί, πάλι, να επηρεάστηκα από 'κείνη εκεί την κλασική ταινία με τον Γιουλ Μπρίνερ "Ο φάρος στην άκρη του κόσμου", που την πρωτοείδα, πάνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια τώρα, γαντζωμένος στην καρέκλα μου. Η αφορμή, πάντως, πρέπει να είναι η γλυκιά θαλπωρή που μου προσέφερε η μία πλευρά του φάρου στο Ταίναρο, όταν γύρω μου λυσσομανούσε ο αγέρας κι η νύχτα έπεφτε βαριά και γρήγορη, έναν Οκτώβρη κάμποσα χρόνια πριν».
Δεκατρία χρόνια μετά ο Γιάννης Σκουλάς μάς ξαναταξιδεύει στη μαγεία της χώρας των φάρων με το βιβλίο του «Φάροι, φωτίζοντας τη νύχτα», εκδόσεις Χριστάκη. Η χώρα αυτή είναι η χώρα της νύχτας, η χώρα της σιωπής και της μοναξιάς. Την ίδια όμως στιγμή, κι εδώ βρίσκεται το οξύμωρο, είναι και η χώρα του φωτός και της ελπίδας. Είναι το ταξίδι του φωτός μέσα στο σκότος- η διείσδυση μιας ακτίνας φτιαγμένης από τον καμβά της ελπίδας, βαθιά μέσα στο έρεβος. Είναι η σιωπή και η ενδοσκόπηση που αναπόφευκτα επέρχεται, κι έπειτα η σοφία που την ακολουθεί- γι' αυτό και οι φαροφύλακες, ακόμη και οι πιο παλιοί που ήταν αγράμματοι -και κυρίως αυτοί!- ήταν άνθρωποι σοφοί. Και είναι η μοναξιά και η απομόνωση, που όμως ισοσκελίζεται με την εσωτερική.
Η έρευνα βασίστηκε κυρίως στις εκδόσεις («φαροδείκτες») της Υπηρεσίας Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού των ετών 1912 και 1957. Ο φαροδείκτης του 1912 είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικός, αφού οι περισσότεροι «φάροι μετά οικίας φαροφυλάκων» κτίστηκαν μεταξύ του 1822 και του 1910. Ομως τέσσερις από αυτούς έχουν αλλάξει πλέον ριζικά εμφάνιση και παρουσιάζονται τώρα ανανεωμένοι. Αυτοί είναι ο φάρος της Κόπραινας, μετά την αναστήλωση και μετατροπή του σε Μουσείο Φάρων, ο φάρος της Γαύδου, που επίσης αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα ιδιότυπο «μουσείο» με σχέδια -εξαιρετικά ομολογουμένως- αποκλειστικά του Γήση Παπαγεωργίου, και οι πρόσφατα αποκατασταθέντες φάροι της Ιου και του Κάστρου της Μυτιλήνης, οι οποίοι δεν υπήρχαν καθόλου στο προηγούμενο βιβλίο.
Μνήμες και όνειρα
«Στη νέα έκδοση έγινε μεγάλη προσπάθεια να βρεθούν και να φωτογραφηθούν και όσοι από τους φάρους δεν είναι πλέον σε χρήση, είτε διότι έχουν ερειπωθεί από δεκαετίες είτε διότι δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για φως στο συγκεκριμένο σημείο. Ετσι, συμπεριλήφθηκαν και ταπεινά σπιτάκια με κεραμίδια, χωρίς ψηλούς πύργους και πέτρινα δεσίματα στις γωνίες. Επίσης, παρουσιάζονται φάροι οι οποίοι, αντί για πύργο, διέθεταν μια σιδερένια στήλη, όπου κρεμόταν ο φανός και μέσω τροχαλιών ο φαροφύλακας τον ανέβαζε ή τον κατέβαζε. Εμφανίζεται ακόμη και η, ολομάρμαρη κάποτε, στήλη Παναγία Νησιώτισσα, έξω από τους Ωρεούς, καθώς και μία ιδιόμορφη οκτάγωνη κατασκευή από τσιμεντόλιθους (!) απροσδιόριστης χρονολογίας, στο βόρειο άκρο της νήσου Δίας (Ντία) στην Κρήτη. Συνολικά οι φάροι που προστέθηκαν σε αυτό το λεύκωμα είναι οι εξής είκοσι έξι: Λευκίμμη Κέρκυρας, Μέλισσα και Αγιος Ανδρέας Ιθάκης, Πάπας Αραξου, Αγιος Νικόλαος Πάτρας, Μόρνος, Αψηθιά Γαλαξιδίου, Γερολιμένας, Σαν Τζώρτζης Σαρωνικού, Βερδούγι Ευβοϊκού, Σκάλα Αταλάντης, Παναγία Νησιώτισσα, Σέσκλο Βόλου, Δασκαλονήσι Σκιάθου, Κάστρο Μυτιλήνης, Κότζικας Σάμου, Μέριχας Κύθνου, Καμάρες Σίφνου, Φανάρι Ιου, Αγιος Ηλίας Αμοργού, Λέβιθα Δωδεκανήσων, Κούτσουμπας Σύμης και Κουφονήσι, Βαμβακιά, Μικρονήσι και Δίας στην Κρήτη. Τέλος, υπάρχει και μία φωτογραφία ενός μεταλλικού πυργίου στον Χονδρό Κάβο της Κρήτης, η οποία επιλέχτηκε επειδή... είναι ωραία».
«Η ύπαρξη των φάρων συνδέεται με την προσπάθεια των πρώτων θαλασσοπόρων να διασχίσουν τις θάλασσες μεταφέροντας αγαθά και γνώση» σημειώνει η Ιωάννα Παπαγιάννη, καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, συντονίστρια Ευρωπαϊκού Προγράμματος EC-Pharos. «Με τη μορφή πυρσών, όπως αναφέρεται στα Ομηρικά έπη, ή εντυπωσιακών πύργων σύγχρονης τεχνολογίας, οι φάροι παραμένουν σταθερά χωρόσημα στον ορίζοντα στα όρια ξηράς - θάλασσας, τα οποία παρέχουν φωτεινό σήμα, αναλαμπή, ορατό από μεγάλη απόσταση, ώστε άστρα και φάροι να οδηγούν επί αιώνες τα ποντοπόρα πλοία. Σήμερα με τη χρήση των δορυφορικών συστημάτων GPS δεν είναι απαραίτητο το οπτικό σήμα για τη ναυσιπλοΐα. Ομως, στους πέτρινους πύργους των φάρων είναι φυλαγμένα μνήμες και όνειρα, και αποτυπώνεται όλη η προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τις φυσικές αντιξοότητες, να αναπτύξει τεχνολογία, να απλωθεί στο Σύμπαν».

read more “Χριστούγεννα στους φάρους”

Φάρος

Ταυτότητα Φάρων

Κάθε Φάρος φέρει ιδιαίτερο όνομα (συνήθως της περιοχής εγκατάστασης), και γεωγραφικό στίγμα. Επίσης ιδιαίτερα στοιχεία εκάστου είναι το ύψος του (της φωτιστικής εστίας του από της μέσης πλήμμης της στάθμης της Θάλασσας) και η περιοδικότητα διαδοχής φωτοβολίας και σκότους. Το τελευταίο αυτό γνώρισμα καλείται χαρακτηριστικό φάρου (characteristic). Η περίπτωση ύπαρξης δύο φάρων με ίδιο χαρακτηριστικό στην ίδια γεωγραφική περιοχή πρέπει να θεωρείται αποκλεισμένη. Ο απαιτούμενος χρόνος για μιά πλήρη επανάληψη του χαρακτηριστικού του Φάρου ονομάζεται περίοδος φάρου. Η περιοδικότητα φάρου μετριέται σε λεπτά ή δευτερόλεπτα της ώρας. Τα ύψη των Φάρων για λόγους ασφαλείας μετριώνται συνήθως σε πόδια ή μέτρα και αντιπροσωπεύουν το ύψος της εστίας και όχι όλου του κτίσματος από τη μέση πλήμη (MHV) της θάλασσας.Όλα τα παραπάνω στοιχεία που προσδιορίζουν έκαστο Φάρο καθώς και των εγκατατάσεων αυτών περιλαμβάνονται στους Φαροδείκτες. Στους ναυτικούς χάρτες οι Φάροι συμβολίζονται με κόκκινο μικρό κύκλο ή με αστερίσκο συνοδευόμενο με κόκκινο λοβό στη γεωγραφική του θέση

Είδη Φάρων

Ανάλογα του "χαρακτηριστικού" τους οι Φάροι διακρίνονται σε
Σταθερού φωτός (Fixed/F): Είναι οι Φάροι με συνεχές φως και σταθερής έντασης.
Αναλάμποντες (Flashing/Fl): Εκείνοι με περιοδικό ζωηρό φως διάρκειας μικρότερης του σκότους.
Διαλείποντες (Occulting/Occ): Παρουσιάζουν περιοδικό σταθερό φως διάρκειας μεγαλύτερης ή ίσης του σκότους.
Εκλάμποντες (Quick Flashing/Qk.Fl): ή τάχιστα αναλάμποντες, κοινώς "σπίθες". Ο αριθμός των αναλαμπών τους υπερβαίνει τις 60/λεπτό.
Με δέσμη αναλαμπών (Group Flashing/Gr.Fl.): Εκείνοι που εκπέμπουν περιοδικά ομάδα 2 ή περισσοτέρων αναλαμπών.
Με δέσμη διαλείψεων(Gr.Occ.): Εκπέμπουν περιοδικά ομάδα 2 ή περισοτέρων διαλείψεων.
Με δέσμη εκλάμψεων (Interrupted quick Flashing/I.Qk.Fl.): οι τάχιστα αναλάμποντες επί 4 sec και που διακόπτουν επί 4 sec.
Συνδιασμοί των παραπάνω χαρακτηριστικών είναι οι Φάροι:
Σταθεροί μετ΄ αναλαμπών (Fixed flashing/F.Fl)
Σταθεροί με δέσμη αναλαμπών (Fixed group flashing/F.Gr.Fl.).
Επίσης ανάλογα του χρώματος φωτός που εκπέμπουν οι Φάροι διακρίνονται σε: λευκούς (White/W), ερυθρούς (Red/R) και πράσινους (Green/G) και εναλλάσσοντες όταν κάποιοι εναλλάσσουν το χρώμα τους (Alternating/Alt), (το χρώμα των λευκών φάρων δεν σημειώνεται στους χάρτες)। Τέλος υφίστανται και οι Φάροι που εκπέμπουν με βραχείες αναλαμπές μακράς διάρκειας καλούμενοι ως βραχειών και μακρών αναλαμπών (Short-long Flashing/S-L Fl).

Μέτρηση χαρακτηριστικού

Για την μέτρηση του "χαρακτηριστικού" ενός Φάρου προς αποφυγή λάθους χρησιμοποιείται ένα στιγμόμετρο. Ένας εμπειρικός επίσης τρόπος που ακολουθούν οι ΄ναύτες οπτήρες (παρατηρητές) είναι η ρυθμική μέτρηση: "μισό ένα", "μισό δύο", "μισό τρία" κ।ο.κ., ή "και ένα", "και δύο", "και τρία" κ.ο.κ. Η μέτρηση αρχίζει από την πρώτη αναλαμπή και σταματά στην πρώτη της περιοδικής επανάληψης.

Τομείς Φάρων

Πολλοί Φάροι δεν είναι ορατοί απ΄ όλα τα σημεία του ορίζοντα, ή οπως λέμε δεν είναι "περίβλεπτοι" και τούτο διότι παρεμβάλλεται συνήθως τμήμα ξηράς। Έτσι αυτοί παρουσιάζουν σκοτενό (obscured) τομέα (sector). Άλλοι πάλι παρουσιάζουν τομείς διαφορετικών χρωμάτων προκειμένου να επιδείξουν ελεύθερη πλεύσιμη περιοχή, με πράσινο χρώμα, και τα αβαθή ή κάποια ξέρα η ναυάγιο με ερυθρό χρώμα. Τέλος υφίστανται και οι φανοί καλούμενοι direction lights που δεικνύουν λευκό φώς σε διαπλεύσιμο χώρο των στενών εισόδων λιμένων και ερυθρό ή πράσινο εκατέρωθεν της εισόδου. Τα όρια αυτών των τομέων αναφέρονται κατά διοπτεύσεις πάντα από την θάλασσα τόσο στους χάρτες όσο και στους Φαροδείκτες και στους Πλοηγούς (βοηθήματα).

Εποπτεία Φάρων

Το σύνολο των εγκατεστημένων φάρων, η διάταξή τους και τα χαρακτηριστικά εκάστου αποτελούν το φαρικό σύστημα της Χώρας που περιλαμβάνεται σε ειδικά ναυτιλιακά βοηθήματα (βιβλία) τους Φαροδείκτες. Αρμόδια Υπηρεσία ελέγχου και γενικής εποπτείας του ελληνικού φαρικού συστήματος είναι η Υπηρεσία Φάρων, ανεξάρτητη Υπηρεσία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.Το 1955 οι φάροι που λειτουργούσαν στην Ελλάδα ανέρχονταν σε 470 εκ των οποίων οι 93 ήταν επιτηρούμενοι και οι υπόλοιποι αυτόματοι। Νομοθετημένες τότε οργανικές θέσεις προσωπικού έφθαναν τις 320. Βασικός νόμος που διέπει τους Φάρους στην ελληνική επικράτεια είναι ο Νόμος 1629 του 1951 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα.

το ειδα......(http://el.wikipedia.org/)

read more “Φάρος”

Το φως των θαλασσών

Η ανακάλυψη των θαλάσσιων δρόμων από τον άνθρωπο (Αιγύπτιοι, Φοίνικες) υπήρξε σημαντικός σταθμός στην ιστορία του। Τα ταξίδια, στην αρχή με το φως της ημέρας, εξελίχθηκαν και σε νυχτερινά με τη βοήθεια των πυρσών, που οι πρώτοι ναυτικοί (Λίβυοι, Φοίνικες και αργότερα Ελληνες) φρόντιζαν να ανάβουν στις κορυφές λόφων και στην είσοδο των πόλεων।Οι πυρσοί, τα Τιθ (κυλινδρικοί πύργοι) για τους Λίβυους, παίρνοντας διάφορες μορφές, μετασχηματίσθηκαν στους γνωστούς πια φάρουςΗ πρωταρχική λειτουργία του φάρου μέσα στους αιώνες ήταν να παρέχει στον ναυτιλλόμενο σταθερή σήμανση μέρα και νύχτα που να πληροφορεί για τη γεωγραφική θέση και να προειδοποιεί για τον κίνδυΙστορία των λέξεωνΦάρος στον Ομηρο αναφέρεται ως ένα κομμάτι πανιού που χρησιμοποιείται ως χιτώνιο ή κάλυμμα κεφαλήςΦαρέζ, αιγυπτιακή λέξη που διασώζεται στην Παλαιά Διαθήκη και μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα ως «σκοπιά»।Φάρος της ΑλεξΑνδρειας, ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου. Εδωσε την ετυμολογία του ονόματός του σε πολλές γλώσσες, για όλα τα παρόμοια κτίσματα στη συνέχεια.Η πρόσβαση σε μερικούς φάρους αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία.Η έλλειψη ασφαλούς δεσίματος και προστατευμένου αγκυροβολίου καθιστά την προσέγγιση δύσκολη και μερικές φορές αδύνατη. Σε περίπτωση κακοκαιρίας, η αναχώρηση από τον φάρο μπορεί να καθυστερήσει για μέρες... Οι προμήθειες για τη δεκαήμερη παραμονή στον φάρο πρέπει να μεταφερθούν με τα χέρια. Τρόφιμα, νερό, υλικά και εργαλεία για τις επισκευές μεταφέρονται συχνά από δύσβατα και επικίνδυνα μονοπάτιαΟ δρόμος είναι δύσκολος ...Χωματόδρομοιι σπαρμένοι με πέτρες και κακοτράχαλα μονοπάτια, σημαδεμένα από τις αυλακιές των χειμερινών βροχοπτώσεων, οδηγούν στα ακρωτήρια, τις απόκρημνες πλαγιές ή τις ερημικές παραλίες που φιλοξενούν τους μοναχικούς φάρους.Κατά την άφιξη στον φάρο... Ενα λιτό εσωτερικό υποδέχεται τον υπεύθυνο φαροφύλακα ή τον ταξιδιώτη που κόπιασε για να φτάσει ώς εκεί. Τα αντικείμενα που συντροφεύουν τον φαροφύλακα κατά την παραμονή του στον φάρο, λιγοστά. Ενα ραδιόφωνο, μια εφημερίδα, ένα περιοδικό και μερικές φορές και τηλεόραση. Η εικόνα της Παναγιάς και του Αϊ Νικόλα πάντα εκεί να συντροφεύουν στα δύσκολα.Ο χρόνος κυλά αργά...Το κουτί πρώτων βοηθειών και ο ασύρματος έχουν σώσει ανθρώπινες ζωές που κινδύνευσαν στη θάλασσα... Τα αποθέματα τελειώνουν...Τα εφΟδια πρέπει να κρατήσουν αρκετές ημέρες, συχνά περισσότερο απ’ όσο είχε υπολογιστεί. Η αναχώρηση από τον φάρο συνδέεται άμεσα με τα καμώματα του καιρού. Τα ξερονήσια που πολλές φορές φιλοξενούν φάρους δεν έχουν να προσφέρουν παρά μόνο μαγκούτες (αυτοφυές, θαμνώδες φυτό, από όπου προήλθε, όπως λέγεται, το κώνειο του Σωκράτη) και θάμνους.Οι επισκέπτεςκατα διαστηματα εμφανίζονται στον φάρο επισκέπτες που είτε έφτασαν μέχρι τον φάρο τυχαία, είτε ακολουθώντας τα μονοπάτια για να απολαύσουν τη θέα και το ηλιοβασίλεμα. Ολοι είναι ευπρόσδεκτοι στον φάρο?Αποχαιρετισμός...Και μετά, παρέα μ’ ένα τσιγάρο που κρατάει πολύ, όπως ο χρόνος στον φάρο, θα αφουγκραστεί τον ήχο της σιωπής

read more “Το φως των θαλασσών”