Φάροι στην Ελλάδα
Φάρος (lighthouse) ονομάζεται ειδικής και τυποποιημένης κατασκευής κτίσμα που οικοδομείται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων στο επάνω μέρος του οποίου φέρεται ειδικός μηχανισμός που φωτοβολεί, (εκπέμπει), συνήθως περιοδικό φως, χαρακτηριζόμενο εκ του σκοπού του ως ιδιαίτερο βοηθητικό μέσο στην ασφαλή ναυσιπλοΐα।Με το όνομα Φάρος χαρακτηρίζεται τόσο το κτίσμα όσο και η μηχανή φωτοβολίας που είναι εγκατεστημένη σ΄ αυτό
Οι φάροι, οδηγοί της νύχτας απο τα σύχρονα μνημεία που δίνουν το στίγμα της Ελλάδας και την περίοπτη θέση που κατείχε στην παγκόσμια ναυτική ιστορία αργοσβήνει, παραδομένο στη φθορά του χρόνου και την εγκατάλειψη.Το Ελληνικό φαρικό δίκτυο αριθμεί σήμερα 120 φάρους μέσης ηλικίας περίπου 2 αιώνων.Απο αυτούς μόνο 20 βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
Πρωτοετής στην σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1892 ο Νάυαρχος Στυλιανός Λυκούδης είναι ακόμα ενα δεκατριάχρονο αγόρι με το βλέμμα γεμάτο όνειρα της νιότης. Δυο δεκαετίες αργότερα το Υπουργείο Nαυτικών τον τοποθέτησε ως μόνιμο διευθηντή της Υπηρεσίας Φάρων, στην οποία αφιερώθηκε μέχρι την αποστρατευσή του το 1941,θέτοντας τις βάσεις του φαρικού μας δικτύου
Πλάι στο ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου ο φάρος της Κέας μοιάζει να λάμπει μέσα στην απλότητα του και δεν είναι ο μόνος που συναντά κανείς δίπλα σε εκκλησάκι.Σημάδια της ημέρας γνωστά στους ναυτικούς απο παλιά, όταν στις αρχές του 1800 πολλά θαλασσινά ξωκλήσια φωταγωγήθηκαν για να καθοδηγούν τα πλοία και στα νυχτερινά τους ταξίδια. Στις Σπέτσες οι παλιοί λένε οτι την ίδια χρονιά άναψε και εκεί ο φάρος.Δεν βρέθηκαν ποτέ ερείπια.Για κάποια χρόνια τους δύο φάρους τους άναβαν οι κοινότητες και μετά το 1860 τους ανάλαβε το κράτος. Πρίν απο αυτούς τους δυο άναψε το 1829 το πρώτο φώς στα παράλια του τότε ελέυθερου Ελληνικού κράτους στον Αγιο Νικόλαο τον θαλασσινό στην Αίγινα, πρωτεύουσα της Ελλάδας επι Καποδίστρια.
Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα πρωτεύουσα είχε γίνει το Ναύπλιο.Με την Αθήνα ένα μικρό χωριό (300 σπίτια είχε όλα κι όλα)και τον Πειραιά έναν έρημο κόλπο η Σύρος είχε γίνει το εμπορικό λιμάνι της χώρας.Έτσι η αντιβασιλεία αποφάσισε να χτίσει εκεί, στην είσοδο του λιμανιού, στο ξερονήσι Γαίδαρος το 1834 τον πρώτο κανονικό φάρο. Το 1852 αποφασίστηκε να δημιουργηθεί φαρικό δίκτυο στον Πειραιά. Ετσι στις 14/01/1856 άναψε ο φάρος της Ψυττάλεια & στις 03/09/1858 ανάβει ο φάρος του Αγίου Νικολάου στο λιμάνι της Πάτρας. {Ο φάρος της Πάτρας κατέρρευσε (λάθη στην κατασκευή) και τον ξαναχτίσανε πέτρινο το 1874.Είναι και απο τους λίγους που γλύτωσαν απο τα πυρά των Γερμανών.}Στη συνέχεια άναψαν άλλοι 2 φάροι το 1859.Ο ένας στην θέση Αγιος Σώστης έξω απο το Μεσολόγγι και ο δεύτερος στην κορυφή του ακρωτηρίου Φάσσα στην Ανδρο. O φάρος στο βόρειο άκρο της Σκοπέλου, στο ακρωτήρι Γουρούνι, χτίστηκε το 1884. Πρωτολειτούργησε με πετρέλαιο, στα χρόνια της κατοχής παρέμεινε σβηστός και λειτούργησε ξανά το 1944 με φωτοβολία 20 ναυτικών μιλίωνTο 1984 ηλεκτροδοτήθηκε και συνέχισε επιτηρούμενος ηλεκτρικώς μέχρι το 1989 που αυτοματοποιήθηκε πλήρως
Την εποχή που η Μεγάλη Βρετανία είχε υπο την εποπτία της τα Ιόνια χτίστηκαν εκεί οι πρώτοι φάροι.Ο πρώτος ανάβει το 1822 πάνω στο φρούριο της Κέρκυρας.Ο δεύτερος ανάβει το 1824 στη νησίδα Βαρδιάνοι έξω απο το Αργοστόλι και ο τρίτος λίγο αργότερα στους Παξούς. Μέχρι το 1850 άναψαν συνολικά 15 φάροι στα νησιά του Ιονίου όταν στην ελέυθερη Ελλάδα άναβαν μόλις εννιά. Ενας ακόμη ιστορικός φάρος που χτίστηκε μετά το ναυάγιο του Βρετανικού ατμόπλοιου "Βόλτα" στις 16/04/1887 είναι ο φάρος "του Αρμενιστή" στην Μύκονο.Σήμερα, λόγω της μη προσλήψεως φαροφυλάκων, ως και την αυτοματοποίηση των φάρων, υπηρετούν στο Π.Ν. μόνο 75 φαροφύλακες. Συνέπεια αυτών είναι σήμερα από τους 120 πέτρινους φάρους η κατάσταση του 50% περίπου να χαρακτηρίζεται από μέτρια έως κακή.
.
read more “Οι φάροι, οδηγοί της νύχτας”
Φάρος (lighthouse) ονομάζεται ειδικής και τυποποιημένης κατασκευής κτίσμα που οικοδομείται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων στο επάνω μέρος του οποίου φέρεται ειδικός μηχανισμός που φωτοβολεί, (εκπέμπει), συνήθως περιοδικό φως, χαρακτηριζόμενο εκ του σκοπού του ως ιδιαίτερο βοηθητικό μέσο στην ασφαλή ναυσιπλοΐα।Με το όνομα Φάρος χαρακτηρίζεται τόσο το κτίσμα όσο και η μηχανή φωτοβολίας που είναι εγκατεστημένη σ΄ αυτό
Οι φάροι, οδηγοί της νύχτας απο τα σύχρονα μνημεία που δίνουν το στίγμα της Ελλάδας και την περίοπτη θέση που κατείχε στην παγκόσμια ναυτική ιστορία αργοσβήνει, παραδομένο στη φθορά του χρόνου και την εγκατάλειψη.Το Ελληνικό φαρικό δίκτυο αριθμεί σήμερα 120 φάρους μέσης ηλικίας περίπου 2 αιώνων.Απο αυτούς μόνο 20 βρίσκονται σε καλή κατάσταση.Πρωτοετής στην σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1892 ο Νάυαρχος Στυλιανός Λυκούδης είναι ακόμα ενα δεκατριάχρονο αγόρι με το βλέμμα γεμάτο όνειρα της νιότης. Δυο δεκαετίες αργότερα το Υπουργείο Nαυτικών τον τοποθέτησε ως μόνιμο διευθηντή της Υπηρεσίας Φάρων, στην οποία αφιερώθηκε μέχρι την αποστρατευσή του το 1941,θέτοντας τις βάσεις του φαρικού μας δικτύουΠλάι στο ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου ο φάρος της Κέας μοιάζει να λάμπει μέσα στην απλότητα του και δεν είναι ο μόνος που συναντά κανείς δίπλα σε εκκλησάκι.Σημάδια της ημέρας γνωστά στους ναυτικούς απο παλιά, όταν στις αρχές του 1800 πολλά θαλασσινά ξωκλήσια φωταγωγήθηκαν για να καθοδηγούν τα πλοία και στα νυχτερινά τους ταξίδια. Στις Σπέτσες οι παλιοί λένε οτι την ίδια χρονιά άναψε και εκεί ο φάρος.Δεν βρέθηκαν ποτέ ερείπια.Για κάποια χρόνια τους δύο φάρους τους άναβαν οι κοινότητες και μετά το 1860 τους ανάλαβε το κράτος. Πρίν απο αυτούς τους δυο άναψε το 1829 το πρώτο φώς στα παράλια του τότε ελέυθερου Ελληνικού κράτους στον Αγιο Νικόλαο τον θαλασσινό στην Αίγινα, πρωτεύουσα της Ελλάδας επι Καποδίστρια.Στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα πρωτεύουσα είχε γίνει το Ναύπλιο.Με την Αθήνα ένα μικρό χωριό (300 σπίτια είχε όλα κι όλα)και τον Πειραιά έναν έρημο κόλπο η Σύρος είχε γίνει το εμπορικό λιμάνι της χώρας.Έτσι η αντιβασιλεία αποφάσισε να χτίσει εκεί, στην είσοδο του λιμανιού, στο ξερονήσι Γαίδαρος το 1834 τον πρώτο κανονικό φάρο. Το 1852 αποφασίστηκε να δημιουργηθεί φαρικό δίκτυο στον Πειραιά. Ετσι στις 14/01/1856 άναψε ο φάρος της Ψυττάλεια & στις 03/09/1858 ανάβει ο φάρος του Αγίου Νικολάου στο λιμάνι της Πάτρας. {Ο φάρος της Πάτρας κατέρρευσε (λάθη στην κατασκευή) και τον ξαναχτίσανε πέτρινο το 1874.Είναι και απο τους λίγους που γλύτωσαν απο τα πυρά των Γερμανών.}Στη συνέχεια άναψαν άλλοι 2 φάροι το 1859.Ο ένας στην θέση Αγιος Σώστης έξω απο το Μεσολόγγι και ο δεύτερος στην κορυφή του ακρωτηρίου Φάσσα στην Ανδρο. O φάρος στο βόρειο άκρο της Σκοπέλου, στο ακρωτήρι Γουρούνι, χτίστηκε το 1884. Πρωτολειτούργησε με πετρέλαιο, στα χρόνια της κατοχής παρέμεινε σβηστός και λειτούργησε ξανά το 1944 με φωτοβολία 20 ναυτικών μιλίωνTο 1984 ηλεκτροδοτήθηκε και συνέχισε επιτηρούμενος ηλεκτρικώς μέχρι το 1989 που αυτοματοποιήθηκε πλήρως Την εποχή που η Μεγάλη Βρετανία είχε υπο την εποπτία της τα Ιόνια χτίστηκαν εκεί οι πρώτοι φάροι.Ο πρώτος ανάβει το 1822 πάνω στο φρούριο της Κέρκυρας.Ο δεύτερος ανάβει το 1824 στη νησίδα Βαρδιάνοι έξω απο το Αργοστόλι και ο τρίτος λίγο αργότερα στους Παξούς. Μέχρι το 1850 άναψαν συνολικά 15 φάροι στα νησιά του Ιονίου όταν στην ελέυθερη Ελλάδα άναβαν μόλις εννιά. Ενας ακόμη ιστορικός φάρος που χτίστηκε μετά το ναυάγιο του Βρετανικού ατμόπλοιου "Βόλτα" στις 16/04/1887 είναι ο φάρος "του Αρμενιστή" στην Μύκονο.Σήμερα, λόγω της μη προσλήψεως φαροφυλάκων, ως και την αυτοματοποίηση των φάρων, υπηρετούν στο Π.Ν. μόνο 75 φαροφύλακες. Συνέπεια αυτών είναι σήμερα από τους 120 πέτρινους φάρους η κατάσταση του 50% περίπου να χαρακτηρίζεται από μέτρια έως κακή..
Ο φάρος πριν ακόμη δηλώσει αυτό που όλοι έχουμε στο νου μας μόλις ακούσουμε τη λέξη ,ήταν το όνομα της νησίδας Φάρος,στην ανατολική είσοδο του λιμένα της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου.Εκεί ο Κνίδιος αρχιτέκτων Σώστρατος κατασκεύασε πρώτα για τον Πτολεμαίο Α΄τον Σωτήρα και στη συνέχεια για τον Πτολεμαίο ΄Β΄τον Φιλάδελφο,το γνωστό πύργο.Στην κορυφή του πύργου εκατό μέτρα πάνω από την θάλασσα,έκαιγαν νύχτα μέρα οι μυθικές φλόγες που με το φως και τον καπνό τους υποδήλωναν την ύπαρξη της Αλεξάνδρειας Ομως οι φάροι,σαν σταθερά φωτισμένα σημεία ακτών,ήταν γνωστοί στην αρχαία ναυτιλία ήδη από τις αρχές των κλασικών χρόνων.Τον 9 αιώνα πΧ μια τέτοια κατασκευή υπήρχε στην είσοδο του Ελλήσποντου στην Ακρα Σιγεία,γνωστός ως ναύσταθμος των Αχαιών στα χρόνια του Τρωικού πολέμου. Κανείς δεν γνωρίζει πότε άναψε το πρώτο φως στα παράλια του ελεύθερου ελληνικού κράτους.Προφορικές μαρτυρίες το θέλουν να ανάβει στην Αίγινα γύρω στα 1827,όταν ο Καποδίστριας την όρισε πρωτεύουσα.
Ο πρώτος επίσημος και καταγεγραμμένος ελληνικός φάρος είναι αυτός στο ξερονήσι Γάιδαρος,μπροστά στο λιμάνι της Σύρου.Χτίστηκε το 1834,όταν η Σύρος ήταν το πιο εμπορικό λιμάνι της χώρας.Εχει ύψος 29 μέτρα και 130 σκαλοπάτια Οι δυο επόμενοι πυρσοί ανάβουν το 1831 στο λιμάνι των Σπετσών και της Τζιας. Βέβαια περίπου 10 χρόνια πριν είχαν ήδη χτιστεί κάποιοι φάροι στα Ιόνια νησιά.Γιαυτό μερίμνησε η Μ.Βρετανία,η οποία είχε υπό την προστασία της την Ιόνιο Επτανησο Πολιτεία.Το 1850 άναβαν συνολικά 15 φάροι στα νησιά του Ιονίου,όταν στην ελεύθερη Ελλάδα υπήρχαν μόνο 9. Εν τω μεταξύ και οι Τούρκοι έχτιζαν φάρους.Αυτοί με την βοήθεια των Γάλλων και της λεγόμενης Γαλλικής εταιρείας των Οθωμανικών φάρων.Ετσι μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13 και την προσάρτηση των νέων χωρών το ελληνικό φαρικό δίκτυο ήταν εξαιρετικά αξιόλογο.Ενα σύνολο 193 φάρων και φανών ελληνικής,αγγλικής ή γαλλοτουρκικής κατασκευής φώτιζε τις ελληνικές ακτές ήδη από το 1920. Ψυχή των φάρων και θεμελιωτής του φαρικού δικτύου στη σημερινή μορφή ,είναι ο Στυλιανός Λυκούδης.Λόγιος,ιστορικός,ερευνητής και αργότερα ακαδημαικός,οραματίζεται τον εκσυγχρονισμό του δικτύου,όταν ως υποπλοίαρχος αναλαμβάνει τη διοίκηση της Υπηρεσίας Φάρων το 1911.Είναι ο άνθρωπος που με την τριαντάχρονη παρουσία του σ'αυτήν,έφερε τους ελληνικούς φάρους ανάμεσα στα μεγαλύτερα και πιο οργανωμένα δίκτυα του κόσμου. Κι έπειτα ήρθε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η αρχή του μας βρήκε με περίπου 400 φάρους και φανούς και το τέλος του μόλις με 28 από τους οποίους οι 19 επιτηρούμενοι. Μετά το 1945 αρχίζει μια συντονισμένη προσπάθεια για την αποκατάσταση τους.Ερχεται και η προσάρτηση των Δωδεκανήσων το 1948 κι έτσι φτάνουμε στο σήμερα το σύνολο των φάρων και φανών της επικράτειας να ανέρχεται στους 1265.Από αυτούς οι 934 δουλεύουν με πηγή ενέργειας τον Ηλιο,οι 314 με ηλεκτρικό ρεύμα και μόνο οι 17 με το παλαιό σύστυμα της ασετυλίνης. Από τους πέτρινους του προ-προηγούμενου αιώνα είναι ακόμη 57 που λειτουργούν υπό το καθεστώς της σύγχρονης επιτήρησης. Το φαρικό δίκτυο της χώρας θεωρείται από τα μεγαλύτερα,πυκνότερα και πιο οργανωμένα στον κόσμο.Το απαιτούν οι ελληνικές ακτές,που με ανάπτυγμα μήκους 15000 χιλ φτάνουν τα 6/10 του μήκους του αναπτύγματος των ακτών της Αφρικής και υπερβαίνουν κατά2,14 φορές αυτό της Ιταλίας.
Συκαμινιά Λέσβου.Λειτουργούσε με ζωντανή φλόγα,που υψωνόταν με μια τροχαλία σε μια μεταλλική στήλη(1863).Τώρα είναι εγκαταλειμμένος
Αγιος Νικόλαος Κέας.Πρωτάναψε το 1831.Είναι ένας από τους δύο φάρους των ελληνικών ακτών.
Για το φάρο Αντερο του Μαλιακού υπάρχει έναθρύλος που λέει ότι απέχει ακριβώς 1000 μίλια από την Κωνσταντινούπολη εξ ου και το παρατσούκλι "χιλιομίλι"Πρωτοφώτησε το 1890
Οι πέτρινοι φάροι της Ελλάδας।
Αυτές οι λάμπες δεν είναι σαν τις συνηθισμένες λάμπες πετρελαίου, είναι κάπως διαφορετικές και στην κορυφή της λάμπας έχουν αμίαντο που λέγεται φωτοβολίδα. Το βάζεις πάνω στη λάμπα και αφού γίνει η προθέρμανση –το προθερμαίνεις το πετρέλαιο για να γίνει αέριο- ανοίγεις το ρουμπινέτο και αυτό αρχίζει να βγάνει σιγά σιγά σαν ξερό ατμίκιο και πάει πάνω στον αμίαντο. Βάζεις λοιπόν φωτιά και έτσι γίνεται η ανάφλεξη
. Αυτό γίνεται μέχρι να φέξει και να το σβήσεις. Αλλά έχει και φανάρια που έχουν και περιστροφή, δηλαδή ανάβουν και περιστρέφονται κιόλας. 
Υπάρχουν των 35, των 55 και των 85 πυράγκτος τα μεγαλύτερα φανάρια. Υπάρχουν και περιστατικά από αμέλεια τις περισσότερες φορές που πας να τ΄ ανάψεις το φανάρι χαμηλώνει, γιατί είναι ακάθαρτο. Βλέπεις θέλουν και αυτά καθάρισμα, συντήρηση. Υπάρχει ένα εξάρτημα το οποίο είναι πάνω στη λυχνία και γίνεται η καύση. Όταν το χειμώνα οι νύχτες είναι μεγάλες αυτό θέλει κάθε 4 μέρες καθάρισμα, γιατί πιάνει μια κάπνα μέσα. Έχει ένα εργαλείο που λέγεται ξύστρα με το οποίο το ξύνεις και έχει και ένα βουρτσάκι συρμάτινο το οποίο περνάς μέσα και το πλένεις με πετρέλαιο για να είναι πάντα καθαρό. Άμα είναι πάντα καθαρός φάρος, το πετρέλαιο φιλτραρισμένο γίνεται η καύση. Πρέπει να το καθαρίσεις και να το στρίψεις καλά. Στο φάρο συναντάς και καλούς ανθρώπους, συναντάς και ανάποδους όπως σε όλες τις δουλειές. Άμα θέλεις να περνάς καλά, πρέπει να κάνεις υπομονή.
